Historyczne kawiarnie Krakowa… przedsiębiorcze prababki i ich kobiece biznesy… zdjęcia dawnych kawiarń…
Treść
W sobotę 14 października czytelnicy, mieszkańcy Węgrzc Wielkich i okolicznych miejscowości mieli okazję uczestniczyć w sentymentalnym spacerze po Starym Mieście z przewodnikiem Małgorzatą Zieliną.
Cudowny spacer, pełen wrażeń z ogromną dawką wiedzy przekazanej w profesjonalny, pełen entuzjazmu sposób pozwolił zgromadzonym odetchnąć od codzienności i miło spędzić czas. Zwłaszcza, że pogoda była wymarzonnaaaa.
Jak pisał Krzysztof Jakubowski we wstępie swojej książki „Kawa i ciastko o każdej porze” - „Nie ma historii Krakowa bez historii jego kawiarni”.
Z kolei Jan Adamczewski w swojej książce "Kraków od A do Z" podaje, że pierwsze europejskie kawiarnie powstały zaraz po tym, jak Jan III Sobieski odniósł zwycięstwo nad Turkami pod Wiedniem i w obozie Kara Mustafy zdobył sporą ilość aromatycznych ziaren. Jednak zwyczaj picia kawy upowszechnił się dopiero w XVIII wieku dzięki Sasom.
Za pierwszą najstarszą kawiarnię w Krakowie uznaje się powstały w latach 70. XVIII wieku lokal Marianny Sędrakowskiej, w nieistniejącym już budynku przy zbiegu Szewskiej i Rynku Głównego.
Właścicielka osobiście podawała gościom kawę, pobierając 3 grosze. Specjalnością zakładu była tzw. kawa "po polsku", tj. "tęga" kawa z grubym kożuchem. Choć lokal był urządzony dość skromnie - do każdego ze stolików przytwierdzone były na łańcuszkach po trzy blaszane łyżeczki, zaś ławki stały pod ścianami.
Uczestnicy spaceru wysłuchali barwnych opowieści o krakowskich kawiarniach i poznali miejsca, w których się mieściły : kawiarnia Hotelu Grand, Europejska, Noworolska, Schmidta, Bisanza , Esplanada, Rio, Drobnera, Paon, Redolfi. Każda z nich ma swoją osobną historie- jedyną i niepowtarzalną, a gościła wiele znamienitych i wybitnych osobistości ze świata kultury, nauki czy polityki. Niestety wiele lokali już nie istnieje. A to wielka szkoda!
Barwną opowieść o krakowskich kawiarniach uzupełniły ciekawostki o przedsiębiorczych kobietach i prowadzonych przez nich własnych biznesach. Wymienić można m.in. : Panią Klemensiewiczową, Reginę Aleksandrowicz, Różę Aleksandrowicz, Ludwikę Turlikowską czy Marię Prauss. Całości dopełniły fotografie zabytków Krakowa Ignacego Kriegera, które obecnie są cennym źródłem wiedzy, zwłaszcza na temat obiektów niezachowanych.
Dziękujemy wszystkim za obecność i wspólnie spędzony czas, a Pani Małgosi za cudowną „podróż w czasie i przestrzeni”. Magia…
Autor: Ewelina Sokół
