Poniedziałkowy Klub Seniora - spacer ulicami Florencji

Treść

Podczas ostatniego spotkania Poniedziałkowego Klubu Seniora, uczestnicy mieli okazję by pospacerować ulicami Florencji i zobaczyć jeden z jej najbardziej rozpoznawalnych zabytków - katedrę Santa Maria del Fiore. Przewodnikiem tej fascynującej podróży był dr Marcin Szyma z Instytutu Historii Sztuki UJ.

Licznie przybyli na spotkanie wieliccy seniorzy z wielkim zainteresowaniem poznawali historię Florencji. Dowiedzieli się, że miasto to położone jest w samym sercu Toskanii, nad rzeką Arno u stóp Apenin i stanowi prawdziwy skarb Półwyspu Apenińskiego.

Florencja została założona już w I wieku p.n.e. przez Juliusza Cezara, jako kolonia dla byłych żołnierzy. Przez kolejne stulecia przechodziła z rąk do rąk poczynając od Etrusków, przez Rzymian, ród Medyceuszy, na Zjednoczonych Włochach kończąc.
W XI wieku, ze względu na swoje położenie pomiędzy Francją a Rzymem, Florencja stała się ważnym ośrodkiem handlowym i węzłem komunikacyjnym. W XIII wieku liczne i bogate zakłady sukiennicze i jedwabnicze, rozwój banków i wszelkiej formy obrotu finansowego sprawiły, że Florencja stała się niezwykle bogata. Jednak zaraza z połowy XIV wieku znacznie zmniejszyła liczbę ludności i spowodowała zubożenie społeczeństwa.
Ostatnim wydarzeniem, które wpłynęło na obecny kształt miasta, była powódź z 1966 roku, kiedy wylała rzeka Arno. Mimo starań, wiele bezcennych zabytków Florencji uległo zniszczeniu. Koleje historii miasta widoczne są w jego ocalałych zabytkach, których posiada tak wiele, że nie sposób wymienić wszystkie.
Miasto kojarzone jest z takimi geniuszami jak Michał Anioł i Leonardo da Vinci, którzy tworzyli w tym mieście swe najwspanialsze dzieła. Katedra Santa Maria del Fiore, Kościół Santa Croce, Palazzo Vecchio, Ponte Vecchio czy Palazzo Strozzi to jedne z najbardziej znanych florenckich budowli z niekończącej się liczby zabytków.

Budowę katedry Santa Maria del Fiore rozpoczęto pod koniec XIII wieku. Konsekracja kościoła nastąpiła w 1436. Nazwa pochodzi od złotego kwiatu ofiarowanego miastu przez Papieża Eugenio IV właśnie podczas konsekracji. Ten ogromny kościół budowano przez prawie 600 lat z przerwami. Rzut bazyliki swoim kształtem przypomina plan krzyża, w prezbiterium umieszczono główny ołtarz, nad którym wznosi się potężne sklepienie. W panoramie miasta z daleka jest widoczna czerwona kopuła wieńcząca wschodnią część kościoła, która do dzisiaj pozostaje największą na świecie zbudowaną z cegieł. Uważa się, że wybudowanie tego elementu katedry dało początek wielkiej rewolucji w architekturze, zwanej renesansem.

W kolejny poniedziałek, 5 marca wykład pt. „Barwy soli Europy” poprowadzi pracownik Muzeum Żup Karkowskich, Małgorzata Bogucka.

Serdecznie zapraszamy.