Jubileusz 55-lecia powstania biblioteki w Śledziejowicach

Treść

Wieś Śledziejowice już w latach 1902-1914 posiadała małą bibliotekę pod patronatem Towarzystwa Szkoły Ludowej. Mieściła się ona w Szkole Podstawowej, a korzystali z niej głównie członkowie TSL. Międzywojenne losy tej placówki są nieznane.
W październiku 1954 r. na skutek zmian administracyjnych kraju utworzono w Śledziejowicach Gromadzką Radę Narodową, do której należały wsie: Kokotów, Czarnochowice, Zabawa i Śledziejowice. Przy GRN utworzono bibliotekę społeczną, której pierwszym kierownikiem był Zdzisław Traczyk, mieszkaniec Śledziejowic. Siedzibą GRN były lokale w prywatnym domu pana Stanisława Buchty i tam też mieściła się biblioteka.
W 1956 r. prowadzenie biblioteki objęła pani Janina Rzepa, mieszkanka Zabawy, która również we własnym domu prowadziła Punkt Biblioteczny. W czerwcu 1958 r. obowiązki kierownika przejął Stanisław Buchta, emerytowany inżynier górnik. W tym okresie utworzono kolejne punkty biblioteczne w Kokotowie i Czarnochowicach.
W 1960 r. siedzibę GRN przeniesiono do nowo wybudowanego Domu Ludowego, gdzie również swój kąt znalazła biblioteka. Początkowo był to przedpokój o powierzchni 10 m². W tym czasie w Śledziejowicach kwitło życie kulturalne, w którym kierownik biblioteki brał czynny udział. Pan Buchta był doskonałym popularyzatorem czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży. Okazją do tego były liczne obchody rocznic, z okazji których organizowane były akademie okolicznościowe, wystawki książek, kiermasze i inne imprezy.
W 1962 r. GRN w Śledziejowicach przeniesiono do Węgrzc Wielkich i tak śledziejowicka biblioteka stała się filią Gromadzkiej Biblioteki w Węgrzcach Wielkich.
Lata 70. to okres stopniowej likwidacji punktów bibliotecznych, najpierw w Kokotowie, potem w Zabawie. Najdłużej, bo aż do końca lat 80., utrzymywał się punkt biblioteczny w Czarnochowicach.
Kolejna reforma administracyjna w 1973 r. spowodowała likwidację Rad Narodowych i powstanie gmin. Bibliotekę prowadzi nadal pan Buchta, aż do końca lutego 1975 r. Po jego rezygnacji i po półtorarocznej przerwie biblioteka wznowiła działalność jako filia Miejskiej Biblioteki Publicznej w Wieliczce pod kierunkiem pani Marii Madej. Pani Madej w okresie swojej pracy popularyzowała czytelnictwo poprzez spotkania z dziećmi, na których czytano i wyświetlano bajki, wykonywano gazetki tematyczne. W 1979 r. lokal biblioteczny został wyposażony w nowe regały, biurko, wykładzinę podłogową, przez co zyskał estetyczny wygląd, wykonano nowe oświetlenie. W sierpniu 1986 r. kierownikiem filii została Maria Guła, która jest jej kierownikiem do dnia dzisiejszego.
W lipcu 1991 r., po długich staraniach dyrektor MBP Teresy Kocoń, dzięki sołtysowi Janowi Flakowi i mieszkańcom biblioteka zyskała dwa dodatkowe lokale na I piętrze Domu Ludowego, które zajmuje do dnia dzisiejszego. Przeprowadzono remont pomieszczeń bibliotecznych, co poprawiło ich estetykę. Większa powierzchnia pozwoliła na wydzielenie czytelni, miejsca do urządzania spotkań z czytelnikami i organizowanie imprez czytelniczych.
Wokół biblioteki zebrała się liczna grupa młodych czytelników aktywnie angażujących się w życie kulturalne miejscowości oraz gminy. Biblioteka współpracuje ze szkołą podstawową, nauczycielami, Radą Sołecką, Miejskim Domem Kultury w Wieliczce, Kopalnią Soli, Kołem Gospodyń Wiejskich oraz Muzeum Żup Krakowskich. W bibliotece można przede wszystkim miło spędzić wolny czas. Pobawić się, zagrać w gry edukacyjne, pooglądać kolorowe obrazki w książkach, wykonać laurki na Dzień Matki, Babci i Dziadka, pomalować pisanki i kraszanki, powiesić ozdoby bożonarodzeniowe. W 1999 r. pani Maria Guła – kierownik filii, otrzymała Nagrodę Burmistrza Miasta i Gminy Wieliczka w dziedzinie upowszechniania kultury: za bezinteresowne zaangażowanie w rozwijaniu środowisk wiejskich oraz pracę nad umacnianiem amatorskiego ruchu artystycznego.
Istnienie śledziejowickiej biblioteki jest głęboko zakorzenione wśród społeczności lokalnej. Spotyka się na co dzień z ogromną przychylnością mieszkańców wsi i władz samorządowych. To motywuje i inspiruje do dalszej intensywnej pracy na rzecz środowiska lokalnego i działań wykraczających poza tradycyjnie pojmowaną rolę biblioteki.